Gigantyczny orzeł z Nowej Zelandii

Gigantyczny orzeł też żył na Nowej Zelandii (tak jak dr Jan Pająk). Żywił się ptakami moa (też tak jak on wymarłymi). Przykład ten pokazuje jak powiązane są zwierzęta w ekosystemie. Wyginięcie jednego pociąga wymarcie z głodu innych. Dobrze że zostały po nim kości to może za kilka lat wydobędzie się z nich DNA i się sklonuje go używając jajka zwykłego orła. Świeższe kości niż kości dinozaurów to może się uda, ale z drugie strony po co dziennik.pl twierdzi że mógł on przejawiać agresje wobec ludzi, a nawet ich zjadać (Osobiście uważam to za mało prawdopodobne). Link - zdjęcia czaszki orła. Ważył 13kg więc nie był najcięższym ptakiem latającym, obecnie żyjący drop waży do 17 kg.
Dr Jan Pająk uważa gigantyczne nowozelandzkie zwierzęta i rośliny powstały w wyniku oddziaływania pola telekinetycznego eksplodującego UFO.

#3. Pojawienie się gigantycznych mutacji organizmów żywych. Telekinetyczne skażenie Nowej Zelandii podczas eksplozji Tapanui powodowało w przeszłości, oraz ciągle powoduje obecnie, że organizmy żywe jakie rodzą się w Nowej Zelandii, lub w pobliskich jej oceanach, czasami mutują się do gigantycznych rozmiarów. Mechanizm owej mutacji wyjaśniony został w podrozdziale JE9.2 z tomu 9 monografii [1/4]. Z powodu owych mutacji, w samej Nowej Zelandii, a także w wodach jakie ją otaczają, niemal każda istota żywa występuje w dwóch rozmiarach: normalnym i gigantycznym. Ów gigantyczny rozmiar jest zwykle 5 do 12 razy większy niż normalny rozmiar. Oto fotografia najbardziej słynnego z grona gigantycznych mutantów Nowej Zelandii, mianowicie super-ptaka zwanego moa. Odnotuj jednak, że jest to tylko jeden przykład z długiego wykazu takich telekinetycznych mutantów(...)

Więcej na totalizm.pl

Niezależnie czy eksplozja UFO miała miejsce czy też nie, istnienie na Nowej Zelandii gigantów jest zastanawiające, nawet bardziej niż dinozaury. Być może powstał jeden gigantyczny gatunek (moa) który pociągnął za sobą wzrost zwierząt które się nim odżywiały. Ewolucja na tak odciętej od świata wyspie mogła do tego doprowadzić. Na terenach kontynentów nacisk genów populacji był tak duży że "rozpuszczał" w populacji geny odpowiedzialne za gigantyzm, nawet jeśli pożywienia było pod dostatkiem.